ნათია კურტანიძე საუკეთესო გარემო, ერთმანეთზე უკეთესი ტრენერები (ვისთანაც შეხება მქონია, ქეთი, ელენე და რა თქმა უნდა, არაამქვეყნიური გიორგი ბერძენიშვილი). ყოველ ჯერზე, საკუთარ თავში სულ უფრო მეტ ძალასა და შესაძლებლობებს ვხედავ, ვისვენებ როგორც სულიერად, ისე ფიზიკურად, (მიუხედავად წარმოუდგენელი დატვირთვისა). ყოველ მომდევნო სესიაზე აშკარაა პროგრესი სხეულის მოქნილობის მხრივ. "იოგას სახლი" თავისი მცენარეებით, ულამაზესი დეკორაციებით, გემოვნებიანი მელოდიით თავს მართლაც სახლში გაგრძნობინებთ, მიხარია ის დღე, როდესაც აქ მოვდივარ. P.S. ერთადერთი, რაც დისკომფორტს მიქმნის, საშხაპეების არ არსებობაა...

მაია დათუნაშვილი რა მაწუხებდა? კაი, მოკლედ დავწერ☺️ სამწუხაროდ, ხდება ხოლმე, როცა ძლიერ დარტყმას იღებ, მოულოდნელს, სულიერად რომ კვდები და თავსასც ვერ იკლავ. ხოდა, ერთ მშვენიერ ზაფხულს... 🙈 მოკლედ, ყველაფერი ნაცრისფერია, უგემო, უსუნო (კორონა, მემგონი, მაშინ მე მქონდა😁) არაფერი არ მიხარია დედამიწის ზურგზე, არც მაწუხებს არაფერი, შეგრძნებები აღარ მაქვს. მანამდე რასაც ვაკეთებდი, ყველა და ყველაფერი მძულს. მოკლედ სიკვდილი მინდა, მაგრამ სად არის რო? 😁 ხოდა, ზამთარია, თებერვალი გადის და მე, ტელევიზორთან მიკნავებილი ვწევარ, იმ ზაფხულის მერე ჩვევად მექცა უყველაფრობა. გადის გადაცემა - “რა?სად?როდის?“, გამოვიდა გიორგი, ჩვენი, ახსენა იოგას ფედერაცია და ძალიან საინტერესო კითხვა დასვა. 14 თებერვალი იყო, ეგეც მახსოვს. 15 -ში მივქროლდი „იოგას სახლში“ და დავიწყე იოგა. მაშინ ვფიქრობდი, ცოტა გულს გადავაყოლებ მეთქი. გავიდა თებერვალი, მაინც ცოტა მიჭირს სულიერად კონცეტრირება საქმეზე, რასაც ვაკეთებ. მარტის ბოლოა და დილით, სანამ სახლიდან გავალ ყავას ვსვამ ხოლმე ყოველთვის.. უცებ აღმოვაჩინე, რომ ჩიტების ჟღურტული მესმის, მსიამოვნებს და რაღაც მიხარია, მაგრამ რა — არვიცი. ცოტა მერე აღმოვაჩინე, რომ არც ფერებია სულ ნაცრისფერი, ქუჩაში რომ მივდივარ, უნებურად ვღიღინებ, ბალახის სუნი მცემს, აკაციის ყვავილის, — ფეხით რომ მივდიოდი ხოლმე იოგაზე იქვეა ბილიკზე. ისევ დავიწყე მუსიკის მოსმენა, მეგობრების ჭორაობის და წუწუნის, ისევ მომინდა სახლიდან გასვლის დროს რამოდენიმეჯერ გამომეცვალა და მომეხდინა კაბა, ტრადიციულად მაწუხებდა ეს თვისება. მოკლედ, ცხობრების სურვილი დამიბრუნდა. შემიყვარდა და გადამარჩინა ემოციურად. მანამდე სანამ იოგას დავიწყებდი, ვცადე ქარგვა, ხატვა, ცეკვა, ვერაფრს ვერ დავუდე გული.🎶🙏 კონკრეტულად, ახლაც არ ვიცი, რას შველის, მაგრამ მე, როგორც ადამიანს, ვფიქრობ თავიდან დაბადებაში დამეხმარა.. პ.ს. მეტად ვეღარ შევამოკლე .🙏😁💚 მე ❤️💙💚იოგა!

გვანცა კალანდაძე იოგა ჩემი ცხოვრების ნაწილად იქცა. დაემთხვა ისე, რომ საკმაოდ რთული ცხოვრებისეული პერიოდი მქონდა ვარჯიშის დასაწყისში, მაგრამ იოგაზე მისვლას სიხარული თავიდან მოჰქონდა. მართალია, მოქნილობაც მაკლია და სრულყოფილებამდეც დიდი და შორი გზაა, მაგრამ ყოველდღე რაღაც ახალი ხდება და ეს მაძლიერებს, მაძლებინებს. ყველამ უნდა გაიგოს იოგას ძალის შესახებ

ნინო შვანგირაძე ბედნიერი ვარ, რომ კარგი ადამიანების რჩევით მოვედი თქვენთან. უამრავი ფიზიკური თუ ფსიქოლოგიური პრობლემით და ერთი თვის თავზე, (ჩემთვის წარმოუდგენელი) თავზე დგომის შესრულება შევძელი. გარდა ამისა, ერთ თვიანი ვარჯიშის შემდეგ, სრულად მოგვარდა რამდენიმე თვიანი უძილობა, კისრისა და ბეჭის არეში ტკივილი და გაუსაძლისი წელის ტკივილი (რომლებიც ხერხემლის მალების კომპრესიული დაჯდომითაა გამოწვეული) პრობლემა რათქმაუნდა მოგვარებული არაა, თუმცა უკვე იმხელა შვებაა და ისე ვარ მოტივირებულები, ყველაფერს გავუმკლავდები. განსაკუთრებით მინდა ავღნიშნო ნინო მეტრეველის ჩართულობა, პროფესიონალიზმი და ყურადღება. ჩვენი, თითოეულის შესაძლებლობა თუ პრობლემა იცის და გვეხმარება მათ დაძლევაში თუ გაუმჯობესებაში ✊🏻 ყოველი ვარჯიშის დღე ჩემთვის დღესასწაულივითაა და სწორედ ნინოს დამსახურებით ❤️ მთელ გუნდს გისურვებთ უდიდეს წარმატებას.

თეკლა აბულაძე ყოველთვის მიყვარდა იოგა, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც პედრო ალმოდოვარის The Skin I Live In-ს ვუყურე, მაგრამ მხოლოდ სილამაზის ფორმად აღვიქვამდი. რაც თქვენთან მოვედი მივხვდი, რომ სილამაზეზე გაცილებით მეტია ჩემთვის, სიმშვიდე, ჰარმონია, კარგად ყოფნის შეგრძნება და ხანდახან ტკივილისგან მოგვრილი კარგად ყოფნაც კი. ყოველთვის როცა დაღლილი ვარ მოვიდვარ, იმიტომ რომ დაღლისგან დასვენებული მივდივარ და თავს გაცილებით კომფორტულად ვგრძნობ საკუთარ კანში. კიდევ ბევრის თქმა შემიძლია, მაგრამ სანამ თქვენით არ გამოცდით ვერ გაიგებთ და ვინც უკვე გამოცადა იმან უკვე იცის. პ.ს.ინსტრუქტორები ყველა ერთმანეთზე უკეთესია, მე შეხება ძირითადად ქეთისთან და იზასთან მქონდა და ორივეს პროფესიონალიზმი, სტილი და მიდგომა ძალიან მიყვარს.

მერაბ ხუტაშვილი არ მეგონა თუ იოგას ყველაზე მარტივი ელემენტიც კი ასეთი რთული გასაკეთებელი იქნებოდა. ყველაზე დიდი სირთულე საკუთარი ორგანიზმის დაძლევაა, ეხლა რასაც ვაკეთებ 3 თვის წინ ვერც წარმომედგინა. სამი თვე მივყვები იოგას პრაქტიკას. ნელ-ნელა ზურგის პრობლემები მეხსნება. ზედმეტი წონა ქრება. წელზე სანტიმეტრები ნელ ნელა იკლებს. ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც ვლინდება, როგორც სიმსუბუქე და სიცოცლე უფრო ხალისიანი ხდება.