ფილიალები
იოგას ინსტრუქტორთა ტრენერი
ინსტრუქტორები
რას წერენ ჩვენ შესახებ:
ყველა (308) გამოხმაურების ნახვა
თამარ ხოჯამიროვა
იოგას დაახლოებით წლინახევრის წინ დავუბრუნდი. კისრის ტრავმით გამოწვულ მუდმივ დისკომფორტთან სხვადახვა მეთოდებით ერთ წლიანი თითქმის უშედეგო ბრძოლის შემდეგ, რომელიც ჩემს ფსიქოლოგიურ მდგომარეობაზეც ძალიან მძიმედ აისახებოდა.
იოგას სახლში თავიდან გიორგი ბერძენიშვილის ინდივიდუალურ გაკვეთილებზე დავიწყე სიარული, ძალიან მომეწონა მისი მიდგომა, ის რომ განვიხილავდით თუ რომელი ვარჯიში რაზე იყო მიმართული, ვაკვირდებოდით შეგრძნებებს ვარჯიშისას და შედეგებს. თანდათან დისკომფორტმა შემცირება დაიწყო და ამან ემოციურადაც შვება მომგვარა.
როცა მნიშვნელოვანად უკეთ ვიყავი მაისორის ჯგუფში გავაგრძელე ვარჯიში იზასთან, სადაც ყველა ინდივიდუალური ტემპით ვარჯიშობს, ყურადღებიანი და პოზიტიური იზა კი ასევე ინდივიდუალურ მითითებებს იძლევა. ჯგუფში ვარჯი ჩემთვის დამატებითი მოტივაციის მომცემი აღმოჩნდა.
ძალიან მინდა იოგა ჩემი ცხვორების განუყრელ ნაწილად დარჩეს, რადგან ვგრძნობ თუ რამდენად დადებითად აისახება ის ჩემს ფიზიკურ და მენტალურ მდგომარეობაზე.
ნანუ მაცაბერიძე
"იოგას სახლი" ყოველთვის არის ის ადგილი,სადაც ვისვენებ შინაგანად,ფიზიკურად.. აქ ის ადამიანები, ვინც მუშაობენ ჰქმნიად "შინაურულ" გარემოს,რაც გეხმარება მოაღწიო გარე და შინაგან სრულყოფილებას,რამდენადაც ეს შესაძლებელია💚 ყოველთვის სიამოვნებით მივდივარ და ყოველთვის ახალი ემოციებით ვბრუნდები. ეს არის საუცხოო გარემო რომელიც სავსეა იმ შინაგანი სიმშვიდითა და ჰარმონიით,რის მწვავე ნაკლებობასაც განვიხდით ყველა შექმნილი რუტინებითა და სამსახურეობრივი მოვალეობებით.
გიორგი ბერძენიშვილი ერთადერთი ადამიანია,რომლის მიმართაც თვალდახუჭული გავცემ რეკომენდაციას.
მადლობა,რომ შეჰქმენით ადგილი,სადაც ყოველთვის სიხარულით მოვდივარ🙏
ნინო ჩიტოშვილი
დავდივარ დიდუბის ფილიალში უკვე 2 თვეა. ადრეც მივლია იოგაზე, მაგრამ იმის მერე წლები გავიდა და სხეულში ბევრი რამე შეიცვალა))) ჩემი ინსტრუქტორი არის ვერიკო სხირტლაძე, რომელიც ჩემის აზრით არის იდეალერი. გმადლობ ვერიკო!
მაგდა ჟორჟოლიანი
არც კი ვიცი, საიდან დავიწყო წერა, როცა ჩემი და იოგას ამბავზე მინდა მოვყვე. უკვე წელიწადზე მეტია აკადემია გარე სამყაროსგან პატარა თავშესაფრად იქცა ჩემთვის. პრაქტიკოსობა იქამდეც დიდი ხნის განმავლობაში მინდოდა, თუმცა, როგორც ჩანს, სიახლის შიშით გამოწვეული მღელვარება უფრო დიდი იყო, საბოლოოდ კი მეგობარმა მიბიძგა და ერთად უფრო იოლი გახდა ამ ნაბიჯის გადადგმა. თან ეს იყო პერიოდი, როცა პანდემია ჯერ კიდევ მძვინვარებდა და ადამინები ვცდილობდით, ერთმანეთთან ფიზიკური იოზალაციის ფონზე, რამე სიახლე გვეპოვნა ისედაც რუტინად ქცეული ცხოვრების რიტმში.
მოსვლისას მივხვდი. რომ აქ უკვე დიდი ხნის და გამოცდილი პრაქტიკოსებიც იყვნენ, მაგრამ ერთი წამითაც არ მიფიქრია არასწორ ადგილას მოვხვდი-მეთქი. ეს იმიტომ, რომ პრაქტიკული გაკვეთილების ერთი საათი არის დრო, როცა შეგიძლია იყო მარტო საკუთარ თავთან და, ამავე დროს, სინქრონში სხვა ადამიანებთან. სხვადასხვა ინტერესის, ასაკის ხალხი აქ ყველა ეთნი ვართ_იოგას პრაქტიკოსები და ეს სავსებით საკმარისია იმისთვის, რომ თავი კომფორტულად იგრძნო გარემოში.
ვარჯიში იქამდე სახლშიც მიცდია, თუმცა ინსტურქტორთა მითითებები ამოცანის ამოხსნისას მასწავლებლის მიერ მოცემული მინიშნებასავითაა და ყველა ასანის შესრულებაც უფრო მარტივდება. დროთა განმავლობაში ჯანმრთელობაზეც ვიგრძენი დადებითი გავლენა: ყველა პრაქტიკიდან უფრო ენერგიული გამოვდივარ და, თუ რაიმე მიზეზის გამო, გაკვეთილების პერიოდებს შორის ჩავარდნა მაქვს, იმ დროს, სულ იმაზე ფიქრში ვატარებ, როდის შევძლებ დავუბრუნდე აკადემიის სივრცეს და საკუთარი სხეული/გონება ისეთი ახალი გამოწვევების წინაშე დავაყენო, რომელთა გადალახვა ორმაგად სასაიმოვნო ხდება ინსტრუქტორთა ჩათულობითა და ჩემი მონდომებით.
თუ ოდესმე თქვენც ჩემსავით იჭოჭმანებთ, სცადოთ თუ არა, დიდ ხანს არ იფიქროთ, დაიწყეთ და დამიჯერეთ არასდროს არ ინანებთ. :))
ნატალია ალთუნაშვილი
ეს შთაბეჭდილების გაზიარება არ არის, უფრო შეგრძნებებია, რომლის გადმოცემაც საკმაოდ რთულია, თუმცა შევეცდები მოგიყვეთ ყველა იმ სიკეთის შესახებ რაც იოგა სახლში დაგხვდებათ.
ორი წელი შესრულდება რაც ჯგუფს შევუერთდი, ჩემი ტრენერები თვალებ-ციმციმა უსაყვარლესი გოგო მარიამ ხელაძე და სიცოცხლის მოყვარული არაჩვეულებრივი ვერა სხირტლაძე. მათთან თუნდაც უბრალოდ ურთიერთობით დავეუფლე უნარ-ჩვევებს, რომლებიც ბევრი სიძნელის დაძლევაში დამეხმარა.
ძლიერი სხეული, დაბალანსებული გონება და სულიერი სიმშვიდე, რეალობაში რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ დიდი ფუფუნებაა 🤷♀️ ამის მიღწევა ნამდვილად არ არის ადვილი, რაგინდ ძლიერ ადამიანად მოიზრებოდე, მე… ჩვენ… მივაგენი გზას და ვურჩევ ყველას განურჩევლად ემოციური მდგომარეობისა ❤️ მერწმუნეთ ყველა თავად დარწმუნდებით ამოუწურავ შესაძლებლობებში.
იოგას სახლში გახდები საკუთარი თავის საუკეთესო ვერსია 🫶🫶🫶
დოდი გაბეხაძე
იოგა ერთადერთი ვარჯიშია რომელიც ენერგიით მავსებს და არ მაცლის. ვარჯიშის პირველ დღეს ხარ მოუქნელი სელაპივით თუმცა ყოველი ვარჯიშის შემდეგ გრძნობ როგორ იხსნება სხეული და ეს პროცესი დაუსრულებელია რაც აზარტს და ხალის მატებს პროცეს. მადლობა იოგას სახლს და ყურადღებიან ინსტრუქტირებს.
ფოტოგალერეა
კომენტარები საიტზე
Giorgi Berdzenishvili #გრავიტაცია და სუნთქვა
მცირე განმარტება:
"გრავიტაცია, პოზა, აქტივობა, ჩვევა და განზრახვა ზოგიერთი იმ ფაქტორთაგანია, რომლებიც სხეულის (სუნთქვით) ღრუებში ფორმის ცვლილებებს იწვევენ. "
გრავიტატიური ცვლილების მაგალითი: ინვერსიულ (დავდაყირა) პოზებში გრავიტაციის შედეგად მუცლის ღრუს ორგანოები აწვება დიაფრაგმას, კერძოდ, მყესოვან ცენტრს და არ აძლევს დაშვების საშუალებას. ამ დროს მუცელი უჩვეულოდ შიგნით შეზნექილი რჩება. მყესოვანი ცენტრი არის სტაბილური, ხოლო დიაფრაგმის ძირი (ნეკნები) მობილური.
დავდახრილი ძაღლის პოზაშიც კი, რომელშიც სხეული 45°-ით არის დახრილი მყესოვან ცენტრზე ზეწოლა დიდია. ამიტომ, მნიშვნელოვანია 'უდიანა ბანდჰის' სწორი შესრულება: მუცლის კუნთები შიგნით შეზნექის ნაცვლად (რისკენაც ხშირად მოუწოდებენ) უნდა დავაფიქსიროთ.
* ინვერსიულია ნებისმიერი პოზა, რომელშიც თავი უფრო დაბლაა, ვიდრე გული.
Mariam Obgaidze გამარჯობა, თუ შეიძლება შაბათს თეორიული კურსი დავუთმოთ დეკარტს, გავეცანი ორივე ნაშრომს და საკმაოდ ბევრი კითხვა გამიჩნდა.
Nia Mzareulishvili გამარჯობა :) მე პრაქტიკას შევეხები, როგორც დავაკვირდი ყოველდღიური მედიტაციის შემდეგ თითქოს იწყებ ენერგიის ნაკადების შეგრძნებას სუსტად ყოველთვის ვერ მაგრამ მაინც. ძალიან მეხმარება მშვიდი გონების შენარჩუნებაში. სირთულეს რაც შეეხება უფრო დროის ნაკლებობა და ხანდახან კონცენტრაციის შეუძლებლობა.. ხოლო დეკარტს რაც შეეხება მაქსიმალურად შევეცადე განსჯის გარეშე წამეკითხა მისი სტილის გამო და გავამართლე იმ დროის პერიოდით და გერემოთი რომელშიც იგი ცხოვრობდა. თუმცა მაინც საინტერესო იყო :) "Моим вторым правилом было оставаться настолько твердым и решительным в своих действиях, насколько это было в моих силах, и с не меньшим постоянством следовать даже самым сомнительным мнениям, если я принял их за вполне правильные. В этом я уподоблял себя путникам, заблудившимся в лесу: они не должны кружить или блуждать из стороны в сторону, ни тем паче оставаться на одном месте, но должны идти как можно прямее в одну сторону, не меняя направления по ничтожному поводу, хотя первоначально всего лишь случайность побудила их избрать именно это направление. Если они и не придут к своей цели, то все-таки выйдут куда-нибудь, где им, по всей вероятности, будет лучше, чем среди леса"
Giorgi Berdzenishvili გამარჯობა მარიამ! მოხარული ვარ რომ გამოეხმაურეთ, რადგან ამგვარი გამოხმაურება ჩემთვის ორიენტირია. თქვენს შეკითხვებს აუცილებლად განვიხილავთ. ასევე, მოგვწერეთ თქვენი პრაქტიკის შესახებ, რა სირთულეებს აწყდებით, რომელი ასპექტი გიზიდავთ, ჩვენი კურსის ფორმატის შესახებ და ა.შ.
Nino Iashvili იოგა სუტრას 33 აფორიზმის კომენტარის კითხვისას (ის სიძნელეები, რომელსაც ჩვენ ყოველდღიურ ცხოვრებაში ვაწყდებით, გამოწვეულია იმით, რომ გონებას არ შეუძლია ამგვარი დამოკიდებულების ქონა. მაგალითად, როდესაც ადამიანი ცუდს გვიკეთებს, მაშინვე ჩვენც ცუდის გაკეთების სურვილი გვიჩნდება და ყოველი ცუდი რეაქ0ცია გვაჩვენებს, რომ ჩიტტას ვერ ვაკონტროლებთ) გამახსენა ის პერიოდი, როდესაც ეკლესიაში დავდიოდი. ერთხელ ჩემს მოძრვარს ვკითხე როგორ გამეკონტროლებინა ბრაზი, რომელიც დაუოკებელ მრისხანებაში გადამდიოდა და საერთოდ უკონტროლო ვხდებოდი. მან ასეთი რამ მითხრა: გონებაში იმეორე მეზვერეს ლოცვა "უფალო იესო ქრისტე შემიწყალე მე ცოდვილი" და ცუდ აზრებს მოიშორებო. სიბრაზეს ცოტათი კი ვახშობდი მაგრამ საბოლოოდ მაინც ვერ ვაკონტროლებდი, თუმცა რაღაც შვებასავით კი იყო :) საკმაოდ რთულია ბოროტების მიმართ იყო გულგრილი.ეკლესიაში იმიტომ მივედი თავის კონტროლი მინდოდა მესწავლა და დანაშაულის გრძნობა, ყველას და ყველაფრის მიმართ რომ მქონდა, ცოტა შემემსუბუქბინა. მართალია ეს დიდად ვერ შევძელი იმიტომ რომ სხვა დამოკიდებულება აქვთ ეკლესიაში. სინანული, აღსარება, მერე აღსარებამაც დაკარგა მნიშვნელობა, როდესაც დავსვი კითხვა - რა აზრი აქვს მოჩვენებით სინანულს, თუ მე იგივე ცოდვას ჩავიდენ რომელიც "მოვინანიე" ? ჰოდა აქ დამთავრდა ჩემი აღსარებებიც :)
chamonatvalahsi lobiani damatet